Με γεύση ΓΛΥΚΟΠΙΚΡΗ, με άρωμα πολύ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ, η ΚΑΝΕΛΑ κατάφερε να συνεπάρει σε τέτοιο βαθμό τους ανθρώπους, ώστε να την θεωρούν ΙΕΡΗ, και κατάλληλη για προσφορά στους θεούς (όπως και για τελετές καθαγιασμού).
Οι Αιγύπτιοι την χρησιμοποιούσαν για τις ταριχεύσεις.
Στους Ρωμαίους κόστιζε 15 φορές το βάρος του ασημιού.
- Στον Μεσαίωνα, η κανέλα προορίζονταν μόνον για την εύπορη τάξη. Έτσι, έφθασε κάποια στιγμή, να την χρησιμοποιούν σαν νόμισμα, και βέβαια να αποτελεί στο πολυτιμότερο ίσως δώρο προς τις βασιλικές οικογένειες.
Από τον 16ο μέχρι και τον 19ο αιώνα, Ολλανδοί, Πορτογάλοι, Γάλλοι, Άγγλοι, πολεμούσαν μεταξύ τους για το ποια χώρα θα έχει τον έλεγχο της Κεϋλάνης, με σκοπό την αποκλειστικότητα του εμπορίου της κανέλας.
«ΚΙΝΝΑΜΩΜΟΝ», (cinnamomum zeylanicum ή verum), είναι η επιστημονική ονομασία της κανέλας. (Η λέξη «κανέλα» είναι Ιταλική και Ελληνική). Αν και τόπος καταγωγής της θεωρείται η Κεϋλάνη, από το 2800π.Χ. γίνονται αναφορές γι’ αυτήν στην Κίνα.
Πολύ “κοντινός συγγενής” της κανέλας είναι η Κασσία (ή κάσσια). Μιλάμε για την σινική κανέλα, η οποία είναι πιο γλυκιά, πιο σκούρη, με πιο χοντρή φλούδα. Την καλλιεργούν στην κεντρική Αμερική, στις Ινδίες, στην Μιανμάρ, στην Ινδοκίνα, και στην Κίνα.
Σε σύγκριση με την κασσία, η κανέλα είναι λεπτόφλουδη, με χρώμα καφέ ανοιχτό, με άρωμα λεπτό, διακριτικό, (ίσως και λίγο μεθυστικό!), με γεύση έντονα γλυκιά, έως θερμή. Ποιοτικά; σαφώς πολύ καλύτερη. Εκτός από την Κεϋλάνη, η κανέλα ευδοκιμεί στην Καραϊβική, στη Βραζιλία, στη Μαδαγασκάρη, στις Αντίλλες.
Δεν μπορεί να υπάρξει μπακλαβάς, μελομακάρονο, χαλβάς σιμιγδαλένιος, ριζόγαλο, δίπλα, μπουγάτσα, λουκουμάς, (κάποια) γλυκά κουταλιού, ΧΩΡΙΣ “ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ” ΤΗΣ ΚΑΝΕΛΑΣ!
Δεν νοείται μοσχαράκι κοκκινιστό, στιφάδο, μουσακάς, αρνάκι κοκκινιστό, γλυκά σμυρνέικα, μηλόπιτα, πίττες γλυκιές, μουσταλευριά, τηγανίτες, ΧΩΡΙΣ “ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ” ΤΗΣ ΚΑΝΕΛΑΣ!
Οι παλιές νοικοκυρές,
έριχναν κανέλα γύρω από τα φυτά προκειμένου να σκοτώνουν τη μούχλα
έριχναν κανέλα πάνω στις πατάτες που αποθήκευαν. (Αυτό τις εμποδίζει από το να βλαστήσουν)
- φύλαγαν τα ξύλα της κανέλας σε γυάλινα δοχεία, κλεισμένα αεροστεγώς, σε μέρος δροσερό, ξηρό, σκοτεινό. Έτσι τα διατηρούσαν φρέσκα για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Εάν ρίξουμε σκόνη κανέλας στην καφετιέρα μαζί με τον καφέ φίλτρου, ο καφές θα γίνει γευστικότερος, και πιο αρωματικός.
Το τσάι μας πάλι, (είτε κρύο είναι, είτε ζεστό), θα πάρει πολύ καλύτερη γεύση, (και άρωμα), εάν προσθέσουμε ένα ξυλάκι κανέλας.
Τέλος, εάν κάψουμε ξύλο ή έλαιο κανέλας, ο χώρος μας θα γεμίσει από μια μυρωδιά ΠΟΛΥ ευχάριστη, και ΠΟΛΥ ερωτική!
Σίγουρα λοιπόν την κανέλα την θεωρούμε πολύ ΟΙΚΕΙΑ, αλλά και τόσο ΕΞΩΤΙΚΗ!!!
Θα έρθει να δώσει μιαν άλλη νότα, να προσθέσει μιαν άλλη διάσταση, στην μαγειρική και στην ζαχαροπλαστική μας.
Το άρωμά της; ΖΩΗΡΟ! ΖΕΣΤΟ! ΓΙΟΡΤΙΝΟ! Θα πλημμυρίσει τον ουρανίσκο μας, φέρνοντας μπροστά μας αναμνήσεις ευτυχισμένων (γευστικών και όχι μόνο) στιγμών…!
Να είστε καλά.
pdselect@gmail.com
www.pliafas.gr
Υ.Γ.: Κάποια στιγμή, στην ταινία ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ, ο παππούς Βασίλης θέλοντας να μυήσει τον εγγονό του στον κόσμο των μπαχαρικών, θα πει:
«Η κανέλα φέρνει κοντά τους ανθρώπους. Τους κάνει να κοιτάζονται στα μάτια!»
Και λίγο μετά θα παρομοιάσει την κανέλα με την Αφροδίτη, λέγοντας πως
«η κανέλα είναι και πικρή και γλυκιά, όπως ΟΛΕΣ οι γυναίκες»!
